SPOTKAJ SIĘ ZE MNĄ

Bogna Ziembicka

– autorka cyklu powieści o Różanach: „Droga do Różan„, „Wiosna w Różanach” i „Tylko dzięki miłości„

Co ma zrobić ktoś, kto napisał powieść, i po wielu miesiącach ciężkiej pracy sam już nie wie, czy to dzieło genialne, czy kompletnie beznadziejne? Oczywiście zwrócić się do kogoś takiego jak pani Maria Kula: oczytanego, mającego dobry gust i wiele pomysłów na ulepszenie tekstu, umiejącego czytać ze zrozumieniem i pokazać autorowi wszystkie plusy, ale i minusy jego dzieła.

Pani Maria Kula opracowywała redakcyjnie „Drogę do Różan” oraz „Wiosnę w Różanach” i tylko my dwie wiemy, ile oba te tomy jej zawdzięczają. Gdy dałam jej do przeczytania tom trzeci, zwróciła uwagę na jego monotonię: forma dziennika (przy wszystkich plusach) ma zasadniczą wadę – pozwala opisywać świat tylko z jednego punktu widzenia. To pod wpływem rad pani Marii wprowadziłam do powieści drugi głos i tekst przybrał formę przeplatających się dzienników Zuzanny i Joachima. Jestem jej za to (i za wszystko inne) niezmiernie wdzięczna.

Agnieszka Maciąg

– modelka, aktorka i dziennikarka, autorka m. in. bestselleru  „Smak szczęścia„

Z Marią Kulą współpracowałam podczas tworzenia książki pt. „Smak szczęścia, czyli o dietach, modzie medytacji i kąpieli w płatkach róż”.

Podczas pracy nad powstaniem tekstu Maria była dla mnie wielką inspiracją, a jej bezcenne i trafne uwagi otwierały we mnie nowe aspekty. Bez jej profesjonalizmu, wyobraźni, wyczucia oraz serca, z całą pewnością moja książka nie byłaby tak piękna, jak jest.

Maria jest niezwykle uważna, oddana, rzetelna, bez reszty zaangażowana w pracę i bardzo profesjonalna. Z pełną odpowiedzialnością i przekonaniem pragnę polecić Marię oraz jej wyjątkowe cechy i umiejętności. Jestem pewna, że dla każdego wydawcy okaże się prawdziwym skarbem.

Agata Błachnio

– autorka książki „Obrazy spod powiek”.

Napisanie książki to było moje marzenie. Moje wcześniejsze próby nie przyniosły zadowalającego mnie rezultatu. Wiedziałam, że coś jest nie tak, ale nie wiedziałam co. Maria pokazała mi jak nie pisać. Po pierwszym spotkaniu myślałam, że to się nie uda, że nie będę potrafiła pisać w inny sposób. Maria pokazała mi jak wydobyć na światło to, co było we mnie w środku. Jej uwagi były trafne, inspirujące i pomocne. Jeśli coś jej się nie podobało wskazywała kierunek zamian. Ale jeśli coś bardzo się podobało, mówiła o tym – a to co motywowało.

Praca z Marią to przygoda. Każdemu kto chce napisać książkę polecam pracę z nią.

Ania Piwowarska

– auorka książki „Autentyczność przyciąga”, prowadzi projekt Autentyczny Copywriting.

Maria wspiera i wymaga – jest to jakieś magiczne połączenie o bardzo dużej mocy. Twórczej i sprawczej.

Z jednej strony – jako autorka – wiedziałam, że zawsze mogę liczyć na pomoc i rozmowę. Że mam do czynienia z żywą i czującą osobą, która rozumie, co to znaczy strach, blokada, niemoc. I która wspiera w całym procesie, jakim jest pisanie własnej książki.

A z drugiej strony – każde nasze spotkanie i niemal każda wymiana maili delikatnie popychały mnie do wychodzenia poza własną strefą komfortu. Gdy już czułam się ciepło i bezpiecznie – Maria podsuwała sugestię, która w pierwszej chwili wydawała się nie-do-wyobrażenia(!), a po pewnym czasie okazywała się doskonałym pomysłem – wymagającym wysiłku, ale przynoszącym ogromną satysfakcję. Zawsze też w naszej współpracy była przestrzeń na to, bym mogła samodzielnie zdecydować, czy mam ochotę iść danym tropem i czy jest to moja droga.

Maria potrafi patrzeć z daleka – obejmując wzrokiem całą książkę i cały segment wydawniczy oraz z bardzo bliska – pochylając się nad zdaniami, przecinkami, poszczególnymi słowami.

W połączeniu z wymagającym wsparciem stanowi to mieszankę zupełnie niepowtarzalną.

Justyna Rita Pater

– autorka bloga 100 sukienek in

Perypetie, które towarzyszyły pisaniu (jednak!) książki to genialna szkoła życia i jeszcze długo jej nie zapomnę.

Po kursie pisania powieści zdecydowanie zmieniło się kilka ważnych dla mnie rzeczy: przede wszystkim o wiele swobodniej mi tworzyć historie, pisanie stało się procesem, z którego czerpię przyjemność. Pamiętam też jak straszną udręką było dla mnie pisanie dialogów – właściwie to przed kursem prawie wcale ich nie używałam. Sam proces „tworzenia” bohaterów, do tej pory zupełnie dla mnie obcy, jest teraz jak zanurzanie ręki w worku pełnym białego piasku, lubię to! Poza tym, nauczyłam się systematyczności. W każdym wolnym momencie najpierw myślę o pisaniu, a dopiero później o innych rzeczach. Wiem, że powinno być tak, że po tym jak pomyślę o pisaniu, siadam do historii i zaczynam od razu pisać, ale hm.. w moim przypadku to i tak wielki krok do przodu. ;)

Gdy piszę cokolwiek, myślę o tym, co by powiedziała na to Maria. To świetna instruktorka, taka, która uwrażliwia na to, co dzieje się wokół, to dobry duch, który potrafi wskazać drogę i pomóc dążyć do celu. Osoba, która pokazuje, że pisanie może być ekscytującą przygodą. :)

Mateusz Czarnecki

– autor powieści „Otwórz oczy, zaraz świt„

Swoją pierwszą powieść, Otwórz oczy, zaraz świt, pisałem 9 miesięcy. Czwartego lutego roku bieżącego, około czwartej rano, dopisałem ostatnie zdanie. Powieść przyszła na świat. Z sypialni, gdzie obok łóżka stał mały drewniany stoliczek przy którym zwykłem ją pisać, dobiegł pierwszy okrzyk. Radości. Od razu wydrukowałem ją i wziąłem do rąk. Trzymałem te dwieście stron przed sobą dłuższą chwilę. Patrzyłem z niedowierzaniem przez przeszklone od wzruszenia oczy. Marzenie spełnione. Tak pomyślałem.

Całe szczęście zamiast wysyłać tę świeżo narodzoną książkę od razu do pracy, do wydawnictw, gdzieś w ciemno, najpierw zgłosiłem się z nią do Marii. Nasze pierwsze spotkanie trwało ponad sześć godzin i jeszcze nigdy o pisaniu nie dowiedziałem się tyle, co na tamtym spotkaniu. Ileż nowych zmiennych, ileż pomysłów. Setka rzeczy, o których nie miałem pojęcia. Nowe, świeże, mądre spojrzenie na całą opisaną przeze mnie historię. I do tego świetne, partnerskie, coachingowe podejście do autora. To Maria przeprowadziła cały proces edukacyjny tego noworodka, pomogła mi go ukształtować i przygotować do samodzielnego życia. Mario. Dziękuję.

Z następną książką również zgłoszę się do Marii. Maria w bardzo sprytny, inspirujący sposób pozwala autorowi wydobyć z samego siebie najlepszą możliwą wersję danej historii, opowieści. Nie narzuca nic. Jest mądrym nauczycielem który pomaga autorowi odkryć własną drogę. Jeśli piszesz, to wiesz, że jest to bezcenne.

Patrycja Borzęcka

– autorka bloga Archiwa Podróży.

Kurs pisania o podróżach „W drodze” poleciłabym każdemu kto chce poprawić i rozwinąć swoje umiejętności pisarskie. Odkąd odbyłam ten kurs piszę dużo bardziej świadomie, a na swoje poprzednie teksty patrzę z nutą rozbawienia. Myślę sobie wtedy – „Cholera, czy ja naprawdę tak pisałam?” Z czystym sumieniem mogę powiedzieć, że kurs ten jest naprawdę rozwojowy, a Maria jest najlepszą redaktorką na świecie.

Szymon Żakiewicz (Simon Zack)

Na przestrzeni lat uczestniczyłem w wielu warsztatach literackich, ale Perypetie zdecydowanie biją inne doświadczenia na głowę. Prowadzone przez Marię spotkanie „Bez ceregieli” oraz cykl „Pisz i Kropka” zapamiętam przede wszystkim z dwóch powodów: bardzo profesjonalne przygotowanie merytoryczne oraz świetna atmosfera zajęć.

Po długich poszukiwaniach znalazłem w końcu warsztaty, na które naprawdę warto było poświęcić czas. Konkretna wiedza od razu wprowadzana w życie w ćwiczeniach praktycznych. Wspaniała kreatywna atmosfera, dużo uśmiechów i żartów, ale też mnóstwo skupienia i pracy, która zostaje w głowie i pozwala pchnąć pisarskie wysiłki na wyższy poziom.

Cóż tu dużo mówić – nic bardziej nie pokaże mojej najwyższej oceny i rekomendacji niż fakt, że po zakończeniu warsztatów zdecydowałem się kontynuować indywidualną współpracę z Marią przy moim powieściowym debiucie.

Jeżeli pisanie jest Waszą pasją i myślicie o nim na poważnie – naprawdę dobrze trafiliście.

Tomek Michniewicz

– autor książek podróżniczych „Samsara”, „Gorączka”, „Swoją drogą” i zbioru reportaży „Świat równoległy”.

Zapewne są na świecie redaktorzy, którzy ograniczają się do poprawiania przecinków, ale na szczęście Maria do nich nie należy. Maria jest redaktorem, którego nazwisko powinno widnieć wypisane wielkimi literami na okładce, zaraz obok autora.

Pracowałem z nią przy „Gorączce”. Przy następnej książce powiedziałem Wydawnictwu, że z nikim innym pracować nie będę.

„Swoją drogą” bez Marii w ogóle bym nie napisał. Wniosła ten tekst na całkiem inny poziom, dla mnie samego zupełnie niedostępny. Maria ma niesamowitą umiejętność wyzwalania w autorze potencjału, ale nie przez łopatologiczne prowadzenie za rękę, raczej przez inspirację, stawianie pytań, a nie udzielanie odpowiedzi. Wymaga doskonałości i nie zadowala się niczym poślednim. W trakcie pracy to katorga. Ale post factum – najlepsze, co może się autorowi w życiu przydarzyć.

Jeśli szukają Państwo mądrego, wymagającego, ale i elastycznego partnera w twórczej pracy, nie znam lepszej kandydatury

Urszula Chylaszek

– autorka bloga Fototapeta.

Jeżeli szukasz redaktora, który łyknie wszystko, co napiszesz, pogłaszcze Cię po głowie i powie, że jesteś świetnym autorem to pod żadnym pozorem nie zapisuj się na warsztaty do Mani:) To nie ten adres. I bogu dzięki!
Mania łączy w sobie niemożliwe. To taki typ, który cię walnie po głowie, a ty mu za to jeszcze podziękujesz. Z jednej strony każdego zachęca do pisania, podsuwa wskazówki, ułatwia start, a z drugiej zderza potencjalnego pisarza z rzeczywistością uświadamiając mu gdzie i jakie popełnia błędy oraz dlaczego to są błędy. Chwali tylko zasłużenie, a wszelka jej krytyka jest konstruktywna i pozwala wyciągać cenne wnioski. Warsztaty, które prowadzi są bardzo ciekawe i kreatywne. Różnorodne ćwiczenia pomagają spojrzeć na to co się pisze z punktu widzenia przyszłego czytelnika. Wzmacniają świadomość tego o czym i dla kogo chce się tak naprawdę pisać – a to podstawa.

Kurs dla podróżników „W drodze” był dla mnie wyjątkowo ważnym doświadczeniem. Polecam w ciemno każdemu, kto zaczyna, jest w trakcie albo kończy pisać. Nigdy nie jest za późno, żeby się czegoś nowego nauczyć!

Ada Smurzyńska

Poszłam na spotkanie z Marią z odrobiną niepewności. Wyszłam pełna wiary w to, że mi się uda. Że moje marzenie mogę zacząć realizować już teraz, wykorzystując narzędzia o których usłyszałam. Że mogę dokonać więcej niż mi się w tym momencie wydaje (i nie dotyczyło to jedynie pracy nad książką). Zaczęłam działać.

Obecnie jestem w trakcie pracy nad książką. Moi bohaterowie stają się bardziej wyraźni (momentami nie nadążam za tym co chcą mi przekazać) a treść fabuły wydaje się układać sama w spójną całość. Czuję, że tworzę, a jednocześnie, że wiele elementów tego tworzenia jest ode mnie niezależnych. To jest niesamowite!

Z perspektywy tych kilku miesięcy, które minęły od mojego pierwszego spotkania z Marią mogę śmiało stwierdzić, że to było jedno z najlepszych wydarzeń jakie mnie spotkały w tym roku!

Jeśli masz podobne marzenia – chcesz pisać, ale nie wiesz jak to zrobić albo gnębi Cię jakiś pisarski kryzys – skontaktuj się z Marią. Spotkania z nią są jak terapia dla pisania!

Anna Wajner

Kurs PISZ I KROPKA, który ukonczyłam w grudniu 2014 roku był jak jogging po niedzielnym obiedzie, można się było zdrowo zmęczyć, oczyścić myśli ze słów zalegających w głowie oraz poczuć tę miłą satysfakcję, że oto „nie zmarnowałam tej niedzieli”. Atmosfera stworzona przez miejsce, ludzi i działania sprzyjała otwarciu się na pisanie własne , czytanie pisania własnego i słuchanie czytania czyjegoś. Nie jestem osobą odważną i nie łatwo się ujawniam, szczególnie z czymś tak głęboko zakorzenionym w tkance uczuciowej jak pisanie, jednak tu się udało. Arsenał ćwiczeń, porad i łącząca nas wszystkich chęc pisania naprawdę działały. Również możliwość przedyskutowania pomysłów i problemów z nimi związanych w trakcie indywidualnego spotkania z prowadzącą była szczególnie cenna. Maria, dziękuję! To był czas systematycznej pracy, z której, w imię powstającej (o) powieści nie mam zamiaru rezygnować :)

Izabela Janiszewska

– autorka książki „The Fearwatcher”.

Dobry redaktor potrafi być z twórcą szczery a jednocześnie otwarty na rozmowę i dążenie do zrozumienia, odmiennego niż własny, punktu widzenia. Kimś takim była dla mnie Maria Kula, z którą współpracowałam przy redakcji mojej książki. Maria reprezentuje imponujący poziom profesjonalizmu i zaangażowania w kooperację z autorem. Dzięki doświadczeniu pracy na rynku wydawniczym oraz oczytaniu doskonale rozumie język książki, wie jak go używać by opowieść ożyła. Otwarcie i wprost wskazuje autorowi co nie działa, gdzie należałoby jeszcze popracować a wszystko to popiera praktycznymi argumentami. Dzięki temu pisarz nabiera nowej perspektywy, uczy się i ewoluuje. Nie znam drugiej osoby, która pracowałaby z taką uważnością, mądrością, oddaniem a zarazem z humorem. Jeśli myślicie Państwo poważnie o swojej twórczości, chcecie się doskonalić i dbać o wasze książki, by reprezentowały jak najwyższy poziom nie wyobrażam sobie wyboru innego redaktora.

Katarzyna Karp

– autorka książki „O wolności, uziemieniu, miłości i łzach. Jak znalazłam siebie na końcu świata”.

Mario, dzięki. Tam gdzie stawałam przed ścianą niemożliwego, ty pokazywałaś mi drzwi. Cieszę się bardzo, że mogłyśmy współpracować przy mojej książce, która wiele na tym zyskała. I ja również. Dowiedziałam się od Ciebie, jak podejść do kompozycji i co jest najważniejsze w pisaniu. I mnóstwa innych, użytecznych rzeczy. Twój wkład w moją książkę jest ogromny.

Maria świetnie wyczuwa potrzeby autora, widzi w czym potrzebuje pomocy i jakie są jego mocne strony. Potrafi całościowo spojrzeć na książkę i przede wszystkim pchnąć piszącego na obszary, o których wcześniej nawet nie myślał. Indywidualne podejście i twórcze spotkania z Marią dodają zastrzyk energii i nowych pomysłów, którymi sama chętnie się dzieli. Jest doświadczoną redaktorką, wykonującą swoją pracę z pasją.

Więc jeśli ktoś planuje, pisze, lub już napisał książkę, z której nie jest w pełni zadowolony – z czystym sercem polecam Marię Kulę, wspaniałą redaktorkę i świetną osobę.

Karolina Bartoszek

Gdyby ktoś na początku roku powiedział mi, że z 3-miesięcznego kursu pisania powieści wyjdę z pomysłem na książkę, gotowym planem wydarzeń, że no nic, tylko siąść i pisać – z całego serca doradziłabym mu zmianę dealera.

Ale tak właśnie było!

Na kurs zapisałam się w porywie szaleństwa, nie do końca wierząc, że cokolwiek zmieni, jednak przypuszczając, że nie zaszkodzi. Chciałam rozwinąć nieco swój warsztat pisarski, o pisaniu książki nie myślałam wcale. Zwłaszcza, że w tamtym okresie przechodziłam spory kryzys wiary we własne umiejętności w tym zakresie (tzw. syndrom wypalonego copywritera…).

W Marii zakochałam się (platonicznie, oczywiście) już na pierwszych zajęciach. To profesjonalistka w każdym calu – jest zawsze świetnie przygotowana do spotkania, pełna chęci do pomocy i pokierowania swoich kursantów na właściwe tory. Delikatnie, ale stanowczo jednocześnie. Ogromna wiedza i doświadczenie, fantastyczne poczucie humoru, oczytanie takie, jakby nigdy nie wychodziła z biblioteki – po prostu wszystko, czego trzeba prowadzącemu taki kurs, w tej kobiecie się mieści. Dzięki jej wskazówkom znacznie poprawiłam swój sposób pisania w bardzo krótkim czasie, różnicę zauważałam już w trakcie zajęć. Z kursu nie wychodziłam – wylatywałam wręcz niesiona na skrzydłach entuzjazmu.

Maria wie, jak pochwalić i zmotywować, ale nie łudźcie się, że będzie Wam zawsze słodzić! Jest trochę jak Mariusz Max Kolonko – mówi jak jest. Ale to też jej zaleta! Jak już wam uświadomi, jakie są słabe strony waszego pisania, to potem poda wam rękę i wyprowadzi na prostą.

Kurs polecam z całego serca! Wszystkim! Będziecie wstrząśnięci, obiecuję.

A Marii jeszcze raz publicznie dziękuję za wszystko, co zrobiła dobrego dla mojego pisania.

 

Dorota Barczak – Perfikowska

– autorka książki „Wszystko mam w sobie„.

Pracy z Marią nie można nazwać pracą. To czysta przyjemność. Jest wtedy, kiedy jej potrzebujesz, znika kiedy rozwijasz skrzydła. Sprawia, że sięgasz po swoje tajemne siły, o których istnieniu nie miałeś pojęcia. Wie, kiedy cię pogłaskać po głowie, bo na więcej cię dziś nie stać, wie kiedy powiedzieć „Popraw sam swoje błędy, przecież już potrafisz”.

Myślę, że gdyby nie Maria, moja książka o kobietach spełnionych, nad którą pracowałam przez ostatnie pół roku, nie powstałaby.  Maria towarzyszyła mi, kiedy stawiałam swoje pierwsze reporterskie kroki: wspierała po pierwszym nieudanym wywiadzie, podpowiadała jak rozpoznać prawdziwą historię, jak wejść i wyjść z bohatera bez uszczerbku dla swojej psychiki, jak redagować teksty.

Dziś wiem, że niepisanie to też pisanie, że kiedy nie dotykam tekstu, to też nad nim pracuję, daję sobie drugi oddech, łapię dystans, widzę więcej.

Pracując nad książką razem z Marią, nauczyłam się przede wszystkim słuchać siebie, podążać za ciekawym autentycznym bohaterem, znalazłam swoje tempo pracy, swój styl, swoją własną receptę na pisanie.

Dziękuję Mario.